Twee artikelen die onlangs in het tijdschrift zijn gepubliceerd Vruchtbaarheid en steriliteit hebben verschillende nadelen van een verhoogde vaderlijke leeftijd op de resultaten van het nageslacht aan het licht gebracht. Vaderlijke leeftijd heeft in de VS dramatisch toegenomen in de afgelopen 40 jaar, en de trend lijkt zich voort te zetten. De gemiddelde leeftijd van vaderschap is de afgelopen 40 jaar gestegen van 27,4 naar 30,9 jaar.

In de jaren zeventig was 4% van de geboorten bij vaders ouder dan 40 jaar; vandaag is dat aantal 9%. Ook in de jaren ’70 was één op de tweehonderd geboorten van vaders boven de 50; vandaag is dit aantal verdubbeld. Helaas heeft de hogere leeftijd van de vader aanzienlijke gevolgen voor de conceptie, de zwangerschap en de gezondheid van het nageslacht. De kinderen van oudere mannen lopen een hoger risico op genetische aandoeningen, aangeboren afwijkingen, neurologische ontwikkelingsstoornissen en maligniteiten.

De American Society of Reproductive Medicine En de Amerikaanse Urologische Vereniging hebben gezamenlijke onvruchtbaarheidsrichtlijnen voor mannen uitgegeven, waaronder de suggestie dat “Clinici paren met een gevorderde vaderlijke leeftijd (≥40 jaar) moeten adviseren dat er een verhoogd risico is op nadelige gezondheidsresultaten voor hun nakomelingen (3).” Spermatogoniale stamcellen zijn de cellen die zich tijdens het leven van een man delen en splitsen om sperma te produceren. Spontane mutaties komen voor en worden dan over het algemeen aanwezig in al het sperma van een man. Geschat kan worden dat het sperma geproduceerd door een 25-jarige man ongeveer 350 herhalingen heeft ondergaan, terwijl ongeveer 750 herhalingen zouden hebben plaatsgevonden om de spermaproductie bij een 45-jarige man te ondersteunen.

Het eerste artikel, getiteld De impact van vaderlijke leeftijd op nieuwe mutaties en ziekten in de volgende generatie, legt uit dat er gemiddeld ongeveer 1 à 2 extra mutaties ontstaan ​​in het genoom van een kind per extra jaar in de leeftijd van de vader. Het aantal mutaties verdubbelt dus met elke extra 20 jaar vaderlijke leeftijd.

Het tweede artikel, getiteld De risicovolle onderneming van een gevorderde vaderlijke leeftijd: neurologische en psychosociale implicaties voor kinderen van oudere vaders, onthulde dat “kinderen, en zelfs kleinkinderen, van oudere vaders te maken hebben met aanzienlijk hogere incidentiecijfers van psychiatrische aandoeningen en gedragsstoornissen. De gegevens tonen geen bewijs van superieur opvoedingsgedrag bij mannen met Advanced Paternal Age (APA). De kinderen van mannen met APA hebben meer kans op vroege rouwverwerking, wat gepaard gaat met psychologische gevolgen en gevolgen voor de ontwikkeling. Een goed begrip van de mate waarin APA een negatieve invloed kan hebben op het nageslacht is absoluut noodzakelijk voor patiëntenbegeleiding en de ontwikkeling van praktijkrichtlijnen.” Ze ontdekten dat “risico’s voor het nageslacht beginnen te ontstaan ​​​​bij een vaderlijke leeftijd van 40 jaar en formidabel zijn bij een vaderlijke leeftijd van 50 jaar.”

Aangezien meer mannen om verschillende redenen het krijgen van kinderen uitstellen, is dat redelijk voor deze mannen om te overwegen hun sperma te bewaren. Ingevroren spermacellen delen niet en zijn dus niet onderhevig aan de kopieerfouten die inherent zijn aan de lopende spermaproductie, die in de loop van de tijd toenemen.

Het optimale tijdstip voor dit bankieren is subjectief en onduidelijk. Echter, als een man van 35 jaar of ouder aan het projecteren is, zal het vijf of meer jaar duren voordat hij probeert een bevruchting uit te voeren. Neem contact met ons op voor meer informatie over de opties voor spermabankieren die beschikbaar zijn bij Maze.